De Rode Lantaarn

Het is weer voorbij. Het klassieke voorjaar. Over het algemeen de mooiste tijd van het jaar. Maar dit jaar bleven we toch een beetje op onze honger zitten. De solo's van Mathieu en Pogi waren knap, en bijzonder en ongekend maar het voelde toch alsof er wat miste. En er miste natuurlijk een hoop. Een hoop tegenstand. Dankzij die twee valpartijen bleven we toch steeds denken wat als? Maar er was uiteraard ook meer dan genoeg moois om op terug te blikken en dat doen wij bij de Rode Lantaarn maar al te graag...