Paul Laseur | Bnr

Mijn vier dames zijn ambitieus en succesvol, elk op hun eigen terrein. Stuk voor stuk zijn het daarmee topvrouwen. Misschien niet van Randstad, Coolblue of KPN. Maar hé, moet je dat wel willen? Alsof het voor mannen zo makkelijk is om aan de top te komen van grote Nederlandse bedrijven. En zich daar ook te handhaven. Twintig jaar borrelen, netwerken, reizen, overwerken en zichturen maken op de zaak. Met alle huwelijks- en drankproblemen op de koop toe. Mij niet gezien, hoor. En slimme meiden zullen daar ook feestelijk voor bedanken. De dominante corporate cultuur aan de top van BV Nederland is een ranzig overblijfsel uit de vorige eeuw dat hopelijk zn beste tijd heeft gehad. De verbetenheid waarmee emancipatieminister van Engelshoven probeert om minstens 30% vrouwen in die top te krijgen lijkt mij dan ook een betere zaak waardig. Streefcijfers, naming and shaming, wie weet straks zelfs een quotum? Allemaal even kansloos, zolang het niet uit de ondernemingen zelf komt. De diversiteitsnorm laat zich niet afd