Paul Laseur | Bnr

Tijdens de lange beklimmingen, eerst door de regen, daarna door de hitte, zat ik soms huilend op mn fiets. Een mengeling van emoties, inspanningen en slaaptekort. Het was, kortom, een overweldigende ervaring, die mijn kijk op de goededoelenindustrie drastisch heeft veranderd. Want eerlijk gezegd had ik vooraf zo mijn bedenkingen. Als deelnemer in een business team met nog 30 mamils zoals ik - middle aged men in lycra - meedoen aan een wedstrijdje in liefdadigheid. Je netwerk op Facebook en Linkedin spammen met bedelbrieven voor een maximale opbrengst. Kijk mij straks eens 3, 4 of 5 keer die berg beklimmen! Geldingsdrang vermomd als charitas, zo dacht ik erover. Maar alle cynisme verdween als sneeuw voor de zon tijdens die hartverscheurende pelgrimage op Alpe dHuez. De berg heeft mij gelouterd. Met een oprecht vertoon van lotsverbondenheid en kameraadschap, verdriet en troost. Pure levenslust en veerkracht bij de zwaarst denkbare tegenslag: de dood van een kind of geliefde na een vreselijke ziekte. Zo authen