Paul Laseur | Bnr

Alleen: waarom wijzen beide instanties meteen weer naar werkgevers? Ligt het probleem direct alweer op het bordje van de baas? Want op beide fronten zijn het opnieuw werkgevers die worden aangesproken op hun zorgplicht voor werknemers met problemen. En klinkt het verwijt door dat ze te weinig doen aan begeleiding van medewerkers, in hun worsteling met werkstress en geldzorgen. Werkgevers weten wel beter. De financiële risicos van een werknemer met een burn-out zijn te groot om te negeren. Om een idee te geven: volgens Zilveren Kruis zit een overspannen medewerker gemiddeld 242 dagen thuis met burn-out-klachten. Acht maanden! Dat kost de baas gemiddeld 60-duizend euro per geval. Reden genoeg, lijkt mij, om alles uit de kast te halen. En voortdurend alert te zijn op signalen van mentale overbelasting. Voor je het weet heb je een burn-out-geval op de afdeling. Daar ben je dan mooi klaar mee. Ook personeel met schuldenproblemen is een groot risico. Aan zaken als loonbeslag, ziekteverzuim en productiviteitsverli