De Rode Lantaarn

Aankomende zaterdag start aan de Costa Brava de Vuelta d'España - de derde en laatste grote ronde van het jaar. De minste van de drie, heet dat dan - een tikje geringschattend. Een podium voor de gevallenen in Italië en Frankrijk - aangevuld met een blik jong talent dat op eindeloze snelwegen en snikhete geitenpaadjes ervaring mag opdoen met het grote werk. Voeg dat bij de timing van het geheel: eind augustus, het begin van het einde van het wielerseizoen - en we voelen de weemoed al richting onze harten stromen. Maar hee, kop op jongens. Niet zo somber! Denk eens aan dat roze zoutmeertje bij Torrevieja, de sterrenwacht van Javalambre, de overdwarse geultjes op de weg naar Las Machuchos, denk eens aan de vorm die Steven Kruijswijk moet hebben overgehouden aan de Tour de France en de Ronde van Etten-Leur - of #WhereisWout Poels die eíndelijk eens voor eigen succes mag fietsen. Denk aan het nakende rondedebuut van Fabio Jakobsen, de potentieel-glorieuze rentree van Martijn Tusveld en de paarse processie van Jet