De Rode Lantaarn

2 cities and a thousand breaks. Tim en Tom Coronel die het leven tot een levende hel maken terwijl Promovendum met een bak vol valse sentimenten wielerminnend Nederland op het hart drukt om van elke dag een festival te maken. Al moest ik kiezen tussen een chemische castratie en Promovendum dan nog zou ik het wel weten… De parcoursbouwer van de Giro had ook weinig boodschap aan deze reclame. Waar normaal gesproken de Giro elke dag een festival is, wil het pilletje dit jaar maar niet in slaan. Lange etappes, geen berg te zien en na de bever waren een haas en een hert vandaag lange tijd de Kroon van de etappe. Wij houden van de saaiheid die de koers eigen is maar man wat snakken we naar morgen. Eindelijk wat echt relief onder de wielen dus laten we hopen dat het Grande Casino waar Roglic over sprak morgen echt tot ontbolstering komt. Tussen alle reclames door verrees vandaag de eennakleinste man langzaam aan de horizon van de Po vlakte. Alhoewel, langzaam kunnen we hem niet noemen. Met zijn tong tegen zijn voorw