Dood & Verderf

Dat metal oneindig veel meer is dan muziek alleen, bewijst David Brinks. De mede-oprichter van de Metal Business Club laat via zes platen horen hoe harde gitaren ook kunnen leiden tot langdurige vriendschappen, nieuw werk, goede doelen, diy-festivals, en hoe dat alle clichés over de metalscene ontkracht. Een business club. Waar denk je dan aan? Mijn associaties: mannen in overhemden met te fleurige designs, afgetopt met opzichtige Hugo de Jonge-Mascolori-schoenen. Vrouwen die direct uit hun jaarclub weggelopen lijken en op weg zijn naar het regionale VVD-congres. Bitterballen en bier. Knullige presentaties over nog meer hyperkapitalisme, bedekt onder een dikke laag green- en ecowashing. En visitekaartjes. Véél visitekaartjes. David Brinks vertelt in dit uur van Dood & Verderf dat al die associaties ook anders kunnen. Hij is namelijk - als zelfstandig ondernemer én metalhead - een van de oprichters van de Metal Business Club. David laat aan de hand van zes platen horen hoe metal en een community naad

Hardcore en metal. Wie even niet oplet, kan ze zomaar door elkaar halen. Want: overstuurde gitaren, grommend gegorgel, woedende drums en oneindig veel energie. Maar hoewel hardcore en metal elkaar sonisch overlappen, zitten ze aan de achterkant fundamenteel anders in elkaar. Hardcore-zine-maker en voormalig hardcore-bassist Yordi Dam legt uit hoe dat zit. Yordi neemt je mee over het hele spectrum van de hardcore (en een handvol punk) via zijn favoriete nieuwe platen uit Nederland en Vlaanderen. Bereid je voor op een tocht langs urenlange speeches, verplichte pro-palestina-standpunten, tough guy attitudes, anti-kapitalisme en -gentrificatie, de do it yourself-mentaliteit, tips om hardcore-pits te overleven, en de zegeningen van een chronisch gebrek aan geld. Bekijk en bestel het magazine Hard tegen Hard De playlist 1. Pressure Pact - Waste of Boredom (Scared off the Streets, 2020) 2. Swell - Play with Fire (Primal Rage, 2023) 3. Adversary - Pariah (Split, 2023) 4. Wrong Man -

Soms zit het serieus tegen. In je jeugd. In je hobby's. In je werk. In je leven. Muziek kan dan helpen. Als iemand daar ervaring mee heeft, dan is het frontvrouw Janneke de Rooy van Beyond The Pale. Zij vertelt welke dalen ze betrad, welke demonen ze daar tegenkwam, en welke nummers haar er doorheen hebben gesleept. Let op: de eerste 6 minuten werkt mijn microfoon niet door een kabelbreuk, waardoor ik slecht verstaanbaar ben. Het is te doen, ik heb het nog enigszins luisterbaar gemaakt, maar je kunt ook direct doorspoelen naar minuut 6 als je het niet trekt, ik kan je geen ongelijk geven. Excuses! Het is 27 april 2022. Een woensdagavond. Het belooft een mooie avond te worden. Beyond The Pale, een deathmetalband uit Utrecht die in 2020 werd opgericht, gaat - na maanden en maanden vertraging door de coronacrisis - eindelijk zijn livedebuut maken. De band betreedt het podium van dB’s in Utrecht. De show begint, ontvouwt zich - en dan slaat het noodlot toe. Gitarist Jeroen van Donselaar zakt op het podiu

Van de bokkenrijders tot de lokale alcoholist: 'metalprofessor' Didier Goossens wil de bovenste steen boven krijgen over waarom toch zoveel Nederlandse en Vlaamse blackmetalbands lokale folklore als inspiratiebron gebruiken. Sterf. Weerzin. Gestorven. Grafhond. Nachtwraak. Gevlerkt. Knoest. Wederganger. Willoos. Verwoed. Melancholie. Witte wieven. Ravenzang. Verval. Kastijder. De gevreesde ziekte. Vreemdeling. Asregen. Woudloper. Heidendoder. Bottenberg. Bezwering. Plaagdrager. Nevelrijk. Grauw. Kwade droes. Laster. Sagenland. Hellevaerder. Avondschemer.  Is het een haiku? De depressie-editie van de Dikke Van Dale? Of toch gewoon een scheldpartij uit Ex on the Beach? Nee, niets van dat alles. Het zijn allemaal bandnamen uit de zogeheten new wave of dutch black metal. Pure, rauwe blackmetalprojecten uit de Lage Landen, met teksten in het Nederlands en Vlaams. De opkomst van die scene fascineert me al jaren. Blackmetal, dat komt toch uit Noorwegen, met teksten rechtstreeks uit het Necronomicon? W

Hoe kun je door muziek leren anders naar de wereld te kijken? Dat weet Terzij De Horde-zanger en homo universalis Joost Vervoort als de beste. Het belang van Extinction Rebellion, de schoonheid van Marsman, de levenskracht van dode muziek: het zit er allemaal in. Nu inclusief indiefolk en psychedelische jazz! (uit: Verzamelde gedichten (1941) van Hendrik Marsman) De kenner weet nu al genoeg: naast mij staat Joost Vervoort, de homo universalis van de tegenwoordige tijd. Hij is gepromoveerd ecoloog, was onderzoeker in Oxford, en werkt tegenwoordig als universitair hoofddocent Transformatieve Verbeelding bij de Universiteit Utrecht. Daarbij betrekt hij onder meer games, psychedelica en de fossiele industrie. Zijn doel: de grenzen doorbreken van de manier hoe we momenteel met de toekomst omgaan.  Maar goed, dat is slechts het begin. Joost is ook zanger van de Nederlandse blackmetalband Terzij De Horde. Hij leidt een meditatiegroep. Vertaalt gedichten. En hij schildert, waaronder het artwork van albums.

Zwart. Dat is de kleur van metal. Toch? Niet als het aan Alma Alizadeh ligt, deathmetal-frontvrouw van For I Am King. In Dood & Verderf vertelt Alma hoe zij - als vrouw, Iraanse, roze-corpsepaint-liefhebber en Japan-fan - in de scene precies is wie ze wil zijn. Met als bonus het beste idee ooit voor een blackmetalfestival voor kinderen in Ahoy. Arigato! Deze zomer was ik in het jeugdhonk van Wateringen. Dit dorp van 16 duizend zielen kent namelijk zijn eigen metalfestival: Masterfest, inclusief veel te grote namen.  Een daarvan was For I Am King. En ik werd compleet omvergeblazen. Enerzijds omdat deze metal- en deathcore-band absurd strak speelt en energie geeft, anderzijds omdat frontvrouw Alma Alizadeh een unicum in het genre is. Vrouw, quirky, Iraans, grappig, ontwapenend: zij is alles wat metal niet is.  Precies die Alma is vandaag te gast in Dood & Verderf. Als frontvrouw van For I Am King draait ze al tien jaar mee in een bijna volledig door witte mannen gedomineerde scene, me

Metal deprimerend? Niet als het aan Francis Pronk ligt, Baroeg-marketeer en licht in de duisternis van de scene in Rijnmond. Zij koos, geholpen door tientallen vrijwilligers en ambassadeurs, dé 7 harde platen om je metal health een boost mee te geven. Ja, formeel is Francis Pronk de marketeer van Baroeg, het befaamde podium voor metal en andere harde muzieksoorten in Rotterdam-Lombardijen. Maar wat veel buitenstaanders niet weten, is dat zij minimaal even belangrijk is als De Grote Gangmaker voor de vrijwilligers en ambassadeurs van Baroeg. De moeder die je nooit hebt gehad, de vriendin die je altijd wilde, de gedroomde dochter, de ideale sparringspartner, de persoon tegen wie je alles kunt vertellen, oftewel, dé spin in het sociale web van Baroeg. Met Francis duiken we vandaag in het wonderlijke thema van feelgoodmetal. Nee, da’s niet alleen maar viking- en piratenmetal, we kijken naar hoe zoiets duisters en donkers er juist voor kan zorgen dat je je beter voelt. Aanleiding was de coronaperiode, waarin

Als een grunt valt in een concertzaal, maar niemand hoort hem, maakt hij dan geluid? Nee, natuurlijk niet. Metal bestaat bij gratie van luisteraars. Marketingspecialist Jaap-Jene Langevoord analyseert hoe ingenieus bands hun publiek bereiken, en waarom metal bij uitstek één groot marketingfestijn is. Hoe trv cvlt metal ook altijd pretendeert te zijn, ook overstuurde gitaren, dubbele basdrums, subsonische baspartijen en grommende zangers bestaan bij gratie van de mensen die ernaar luisteren. En hoe bereik je metalheads? Precies: met marketing. Vies woord natuurlijk. L’art pour l’art, metal pour metal, marketing is voor popartiesten! Nou nee. In deze editie van Dood & Verderf neemt marketingmanager, Nyenrode-alumnus en metalhead Jaap-Jene Langevoord ons mee in de wondere wereld van metalmarketing.  We horen hoe Black Sabbath zo’n commercieel succes kon worden, waarom Metallica goud in handen heeft met Stranger Things, wat fans betekenen voor Iron Maiden, waar de gekte van System Of A Down

Waar Pestilence begin '90 benadrukte dat 'Spheres' geen keyboards bevatte (maar wel keytars, nog erger), is het tegenwoordig helemaal oké dat metal en elektronica elkaar liefdevol in de armen vallen. Gareth de Wijk belichaamt de symbiose van beide werelden. Hij neemt je in mee langs hoogtepunten van Atari Teenage Riot, Igorrr, Deformer en zijn eigen The Dead Cvlt. Mijn prille puberteit bestond uit twee werelden: de metal van Metallica, Sepultura en Gorefest, en de elektronica van The Prodigy, Holy Noise en Neophyte.  In deze editie van Dood & Verderf bezoeken we het magische raakvlak tussen die twee werelden. En er is in Nederland maar één iemand die die ontdekkingstocht tot een succesvol einde kan brengen: Gareth de Wijk. Enerzijds is Rotterdams trots namelijk wereldwijd bekend als dj Thrasher en eigenaar van het fameuze hardcore-, breakcore- en drum ‘n bass-label PRSPCT, anderzijds is hij sinds zijn 14e punk- en metalzanger, zoals in The Dead Cvlt.  In dit uur gaan we in een moordtempo langs de

Denk je aan metal, dan denk je aan extreme vocalen. Monica Janssen, zangeres van X-Tinxion en Downcast Collision en gruntdocent, laat via zeven platen horen welke variaties metalzang kent, hoe het wel en niet moet, en waarom echt iedereen kan grunten. Het is hét afhaakmoment van elke niet-metalhead die een metalplaat hoort: als de zang erin komt. En met zang bedoel ik dan vooral de extreme varianten, zoals de grunt, growl, scream of - en da’s mijn favoriete sonische rariteitenkabinet - pigsquel. Maar diezelfde grunt is ook een van de grote geheimen die metal zo verdomd aantrekkelijk maken. Buitenaards, apocalyptisch, opruiend, energiek, deprimerend, beangstigend: het kan allemaal. Daarom in Dood & Verderf: het geheim van de grunt. Onze trip leader is Monica Janssen. Niet alleen is zij zangeres van X-Tinxion en Downcast Collision, ook werkt ze als zangdocent met een specialisatie in de extreme stijlen. Je kent haar misschien als docente van Nova Grunten, de artiestennaam van de elfjarige Nova Hui

Hoewel metal in de regel zijn uiterste best doet om zich af te zetten tegen religie, hebben de twee volgens hoogleraar Oude Testament Mladen Popovic juist veel overeenkomsten. Via zeven platen maakt Mladen duidelijk hoe dat zit. Ja, echt: mijn gast van vandaag, Mladen Popovic, is hoogleraar Oude Testament en het Antieke Jodendom bij de Rijksuniversiteit Groningen. Mladen is gespecialiseerd in de Bijbel, Dode Zeerollen, Kunstmatige Intelligentie en paleografie, Jodendom in de Grieks-Romeinse periode, archeologie, antieke wetenschappen, astrologie, fysiognomie en magie. Oja, en hij is decaan van de Faculteit Godgeleerdheid en Godsdienstwetenschap En Mladen houdt van metal. Erg veel van metal. Natuurlijk voor de muziek, al sinds zijn 11e. Maar ook inhoudelijk ziet hij veel overeenkomsten met zijn expertise. Want metal, zo stelt hij, is net als religie een vat vol rituelen, verhalen, fascinaties en escapisme.  In deze uitzending vertelt Mladen aan de hand van acht platen hoe deze twee schijnbaar tot

Als er iets vaak geromantiseerd wordt, dan is het de invloed van drugs en drank op muziek. In deze uitzending vertelt schrijver Vincent Cardinaal wat de keerzijden van narcotica zijn aan de hand van zeven artiesten die onlosmakelijk verbonden zijn aan hun verslaving. Schrijver en verslaafde-in-herstel. Dat is de kortste omschrijving van gitarenliefhebber en (muziek)journalist Vincent Cardinaal. Sinds een goed jaar is hij volledig abstinent van cocaïne, drank en andere zaken die zijn leven grondig op de kop zetten. Vincent is daarom bij uitstek de persoon om dé 7 metalplaten uit te zoeken met de meest aangrijpende, tragische, hilarische en hallucinante verhalen over de invloed van narcotica op muzikanten en hun muziek. We bespreken onder meer John Frusciante's ultieme rehabilitatie, Phil Anselmo's onuitstaanbaarheid, James Hetfields decennialange opkrabbel- en terugvalepisodes, Chino Moreno's romantisering van het verslaafd zijn. Dat en meer, inclusief veel verhalen over verslaving met je doet en wat er

Het havenbedrijf en de bewoners waren er niet blij mee, maar kunstenaar Maarten Bel voer in zijn tot rat omgebouwde boot moedig de Nieuwe Maas op en af, terwijl aan de over de punkband Buurtbeheer 'Rat' speelde. Ook leuk: borduren op System Of A Down. En wat zie je eigenlijk als je je ogen sluit en naar Mogwai luistert? Dat, en heel veel meer, in deze uitzending van Dood & Verderf. Nee, zelf zit hij in een doedelzakband en zingt mantra’s onder begeleiding van een mosselpiano. Maar activistisch kunstenaar Maarten Bel vindt harde gitaren geweldige instrumenten om de wereld mee op z’n kop te zetten. Het vormt de soundtrack bij zijn project over een enorme rat waarmee je op de Nieuwe Maas in Ratterdam kunt varen. Het is de inspiratiebron bij nachtelijke borduursessies. En het biedt materiaal om eigenaren van een kunstbeurs boos mee te maken.  In deze editie van Dood & Verderf vertelt Maarten Bel alles over welke rol harde gitaren spelen bij kunst en het omwentelen van de maatschappij. We lachen

Ja, het is luid, chaotisch en opruiend, maar metal, hardcore en andere herriebronnen kunnen wonderen doen voor je hoofd. Marcel Schop, maker van de Metal Health-podcast, weet daar alles vanaf. We draaien daarom de platen die volgens Marcel het beste laten horen hoe muziek je kan helpen, bespreken waarom juist harde gitaren een zegen zijn voor je geestelijke gezondheid, en sluiten af met een absolute feestplaat om stralend de winter in te gaan. Depressie. Angst. Verslaving. Trauma’s. Stress. Borderline. Bipolair. Narcisme. Er kan echt van alles verkeerd gaan in je hoofd. De Amerikaanse industrial-metalband Ministry vatte het eind jaren ‘80 mooi samen: the mind is a terrible thing to taste. Daarom gaat deze editie van Dood & Verderf over mentale gezondheid, en welke rol harde gitaren daarbij kunnen spelen. Marcel Schop is hiervoor te gast. Marcel is strategiedirecteur bij communicatiebureau Meijers & Walters, maar vooral maker van de podcast 'Metal Health', over geestelijke gezondheid in de gita

Marleen van de Kerkhof is én bestrijder van de klimaatcrisis én fervent metalfan. Ze laat daarom in deze uitzending haar favoriete activistische metalplaten horen, variërend van aartsdeprimerend (we gaan eráán!) tot ondanks-alles-hoopgevend. “Mijn hart gaat sneller kloppen bij het luisteren naar black, death en post metal. Mensen reageren behoorlijk verrast als ik daarover vertel. In het dagelijks leven werk ik namelijk als international affairs manager bij een technologiebedrijf in de spoorsector en ben ik director van een climate tech start up.” “Het klimaat was voor mij de reden om over te stappen van hyperloop (ik bouwde de eerste in Delft) naar spoor. Men verklaarde me voor gek, maar de trein is verreweg het meest duurzame transportmiddel en we hebben de infrastructuur al liggen. Zo kan ik een bijdrage leveren aan emissiereducties.” Aldus Marleen van de Kerkhof. En dus! Bespreken we, met dank aan de klimaatcrisis, in deze uitzending van Dood & Verderf een van de meest populaire onderwerpen

Als de kans zichzelf voordoet om te praten over Cthulhu, dan moet je die pakken ook. En dus is Teitan- en Cthuluminati-frontman Devi Hisgen te gast om alles te vertellen wat je moet weten over Lovecraft, inclusief zeven even verwarrende als prikkelrijke platen. "Dit is als een pijpbeurt op de maan: weird maar ook lekker." “We schrijven zelf ook Lovecraft geïnspireerde verhalen. Is het een idee om daar een korte passage uit voor te dragen?” Dat schreef Devi Hisgen vorige maand, nadat ik zijn band Cthuluminati zag spelen in Baroeg en ik hem uitnodigde om zijn favoriete platen te laten horen in Dood & Verderf.  Cthuluminati was namelijk niet alleen een zeer, zeer interessant voorprogramma voor Rotting Christ, maar ook een band die in woord en beeld refereert aan mijn grote voorliefde voor het mythische monster Cthulhu uit de verhalen van gothic horror-schrijver H.P. Lovecraft uit de eerste helft van de 20e eeuw én aan de illuminati, het geheime genootschap dat volgens complotdenkers achter de scherm

Twee kunstenaars, twee metalheads, twee familieleden, twee mannen. Dat zijn vader Luuk & zoon Storm Bode uit Rotterdam.  Luuk is de beeldend kunstenaar: murals, schilderijen, installaties én een van de makers van de ​​Ode aan Marten Toonder, het beeld op Rotterdam Blaak dat de maker van Tom Poes en Heer Bommel eert. En Luuk houdt van metal. Storm is de muzikant: hij is gitarist bij de Rotterdamse blackmetalband Sterf. Dit voorjaar bracht de band ‘Veelvraat’ uit, inclusief de typerende, ijskoude badkamer-blackmetal-sound. Vandaag zijn ze beiden te gast in Dood & Verderf. Vader en zoon draaien hun favoriete metaltracks, voor zichzelf, elkaar en jou. Onheilige huisjes worden daarbij niet geschuwd, want het infameuze trio Burzum - Marduk - Gorgoroth passeert de revue. Mocht je nog een aflevering willen cancel culturen, dan is dit je kans.  De playlist Iron Maiden - Where Eagles Dare (Piece of Mind, 1983)Burzum - Dunkelheit (Filosofem, 1996)Mercyful Fate - The Oath (Don’t break the oath, 198

Wie Arno Coenen niet kent, ligt sinds 2014 begraven onder een steen die begraven ligt onder een hunnebed dat begraven ligt onder een meteoriet. Arno is namelijk de geestelijk vader van de Hoorn des Overvloeds, het gigantische kunstwerk dat het dak van Markthal in Rotterdam siert. 115 bij 95 meter groot, 400.000 megapixels rijk, een van ‘s werelds grootste kunstwerken, de Sixtijnse kapel van de Lage Landen.  Maar er is zoveel meer te vertellen over Arno. Zijn pornovideo’s met legofiguren. Een soort-van-docu vol metal-iconen. De bizarre inrichting van zijn eigen (inmiddels overleden) bar-restaurant-podium-brouwerij Eurotrash. Artwork voor de Amsterdamse stonerdoommetalband Pendejo!. De enorme Slayer-klok in Hotel Not Hotel. En exposities met zijn werk én kickbokswedstrijden.  Het duizelt me.  Gelukkig komt Arno alles toelichten. Of niet. Dat maakt niet uit. We gaan sowieso zijn favoriete metalplaten draaien, én ik laat aan Arno horen welke muziektip het online magazine Zware Metalen voor

Tokologisch koken. Dat is in een notendop wat kok Manuela Goncalves Tavares doet. Ben je bekend in Rotterdam, dan ken je haar van restaurants Toko94, Tokotrash, Coco of Het Nieuwe Instituut. Ze leerde het vak bij Herman den Blijker, maar helpt ook in de keuken van metalpodium Baroeg. Maar ook: de vrouw die eind vorig jaar de Black Achievement Award won voor haar ondernemerschap. Actief is in de lhbti+-gemeenschap. Kookt voor daklozen. Vroeger in Parkzicht kwam om te hakken op gabber. Projecten leidt met tienermoeders. Oefent op de basgitaar. Praatgroepen organiseert voor jonge mensen die homoseksueel zijn.  En Manuela is metalfan. Gróót metalfan. Dat laat ze horen in dit uur Dood & Verderf. En dan krijgt ze in deze uitzending ook nog eens een luistertip van het online magazine Zware Metalen! God, wat een feest. De playlist Zwaar Aanbevolen Move BHC - Freedom Dreams (Freedom Dreams, 2021) “Op het gebied van de black achievement awards is Freedom Dreams van Move BHC een mooie luiste

Alleen al de omschrijving van het werk van de Rotterdamse kunstenaar Anouk Griffioen klinkt als een folk-blackmetalband uit het hoge noorden van Engeland. Het is dus geen verrassing dat zij heel, heel enthousiast reageerde toen ik haar vroeg mee te doen aan Dood & Verderf. Daarom: de 8 favoriete metalplaten van Anouk, inclusief tekst en uitleg, én de maandelijkse luistertip van het online magazine Zware Metalen, speciaal voor haar uitgezocht. Pantera – Fucking Hostile (Vulgar Display of Power, 1992)Orphanage - Druid (Oblivion, 1995)Death - Symbolic (Symbolic, 1995)The Gathering – Saturnine (if_then_else, 2000)Six Feet Under – Lycanthropy (Haunted, 1995)Amesoeurs – La Reine Trayeuse (Amesoeurs, 2009)Sunn O)))  - N.L.T. (Altar, 2006)Dead Shape Figure - 6 x 9 (The Grand Karoshi, 2008) Zwaar Aanbevolen Inferno - The Wailing Horizon (Paradeigma / Phosphenes of Aphotic Eternity, 2021) “Ik zie dat Anouk best wel houdt van die old-school black, oude Enslaved, corpsepaint enzo.” Dat schrijft Pim K