De Rode Lantaarn

De dag nadat Fabio Jakobsen - Vriend van de Show - zijn eerste sprintzege in een grote ronde boekte - en ons onmiddellijk de gelegenheid gaf om onze teleurstelling over de abandon van Het Vierkant van Brabant weg te spoelen met ijskoude cava - was het vandaag bal bij de sterrenwacht van Javalambre. Gelegen - overigens - op El Pico del Buitre - de Piek van de Gier - een fraai en zeer attent eerbetoon van de Vuelta-organisatie aan een van de oprichters van deze podcast. Daar zagen we alwéér een Vriend van de Show - ze zijn in vorm dit jaar - als eerste opdraaien: Jetse Bol, met in zijn kielzog ploegmakker Angel ‘Tampie’ Madrazo en het broertje van de goede Herrada. Terwijl in de achtergrond het klassement op Vueltiaanse wijze uiteen werd gereten - en Miguel Angel Lopez Nicholas Roche uit het rood reed - ontvouwde zich een ploegenspel dat ons al onze nagels kostte - en de Vriend van de Show de winst. Maar goed, onderdeel van de winnende tandem - dat is ook wat waard. Dikke proficiat Jetse Bol - maar de winst op

We weten eigenlijk niet wat ons méér verbaasde dit weekend. Het leeglopende kinderzwembad op de heuvel, dat de heren renners van zowel Jumbo Visma en UAEd de Goeij de bocht uit deed glijden? De 'lastige pukkel voor de sprinters' op 25 kilometer van de meet vandaag - die een heuvel bleek waarop menig klassements-ambitie direct sneuvelde? Of de Lampaertiaanse demarrage van Bompa Nairo uit de elitegroep, op drie kilometer van de meet - waarmee hij het teamwerk van hem - heh? - en Valverde - heh? - vakkundig wist af te ronden. Heh? Onze klomp brak toen hij de finish passeerde, zich rustig oprichtte, zijn gezicht ontspande, eerst een glimlach produceerde en vervolgens de arme spreidde en een paar meter vloog als een vlinder. Ogenschijnlijk tien jaar jonger, bevrijd en de winnaar van de eerste mogelijke sprintetappe in de Vuelta van 2019. Sombrerootje af vandaag, voor Nairo Quintana.Wil je meedoen aan onze Vuelta-pool? Kijk op hetiskoers.nl/vuelta.Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Willem Dudok en Jon

Aankomende zaterdag start aan de Costa Brava de Vuelta d'España - de derde en laatste grote ronde van het jaar. De minste van de drie, heet dat dan - een tikje geringschattend. Een podium voor de gevallenen in Italië en Frankrijk - aangevuld met een blik jong talent dat op eindeloze snelwegen en snikhete geitenpaadjes ervaring mag opdoen met het grote werk. Voeg dat bij de timing van het geheel: eind augustus, het begin van het einde van het wielerseizoen - en we voelen de weemoed al richting onze harten stromen. Maar hee, kop op jongens. Niet zo somber! Denk eens aan dat roze zoutmeertje bij Torrevieja, de sterrenwacht van Javalambre, de overdwarse geultjes op de weg naar Las Machuchos, denk eens aan de vorm die Steven Kruijswijk moet hebben overgehouden aan de Tour de France en de Ronde van Etten-Leur - of #WhereisWout Poels die eíndelijk eens voor eigen succes mag fietsen. Denk aan het nakende rondedebuut van Fabio Jakobsen, de potentieel-glorieuze rentree van Martijn Tusveld en de paarse processie van Jet

Vandaag - op de Champs Elyssee - komt de Tour van 2019 na drie weken ten einde. We zullen de renners van Team Ineos op een rijtje zien poseren - met in hun midden de gele trui. Er zal geklonken worden met champagne, we zullen beelden zien van renners die zich zittend op de stoep het speciaalbier goed laten smaken, er zal worden teruggeblikt op alle mooie momenten, van de glorie van onze Mike in Brussel en de souplesse van Alaphillipe tot de chaos en de modderstromen in de Alpen. De mooiste Tour van deze eeuw? Het zou zomaar kunnen. Voor ons kwam het allemaal samen in een foto van Luisa Gonzalez, genomen in Zipaquira, Colombia. Op de achtergrond: twee volwassen armen in juichstand. Op de voorgrond: een jongetje van een jaar of tien, in wielershirt, met wielerhelm, dikke vreugdetranen biggelend over zijn wangen. En hetzelfde ongeloof in de ogen als bij Egan Bernal, de winnaar van de Tour. Nog een jaar of 12 - dan zien we misschien ook hem terug - vechtend op de flanken van de Mont Ventoux tegen een klein rossig

In vrijheid en met plezier reizen en bewegen is niet aan leeftijd gebonden. De Rode Lantaarn reist deze zomer mee met reislustige vijftigplussers. Onder deskundige begeleiding verkennen zij nieuwe gebieden en kunnen ze onbezorgd genieten. Onderweg worden verhalen uitgewisseld en lief en leed wordt met elkaar gedeeld. Vandaag volgen we Nairo Quintana, een kwieke Colombiaan, die op zijn fiets de pittige tocht van Embrun naar Valloire wil volbrengen. Volgens het routeboek gaat de weg via een paar indrukwekkende heuvels met klinkende namen als de Vars, de Izoard en de Galibier. Zal het Nairo lukken om de tocht vóór het donker te voltooien? Welkom bij... We Zijn Er Bijna!Als luisteraar van De Rode Lantaarn krijg je tijdens de Tour een gratis bikeguard en een spetterende Rode Lantaarn-prijzenpakket kado als je een fiets van Canyon bestelt met de kortingscode 't0ngarcon'.Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Willem Dudok en Jonne Seriese en Tim de Gier en wordt mede mogelijk gemaakt door Sc

Het ging er lekker op vandaag, in de tweede Pyreneeën-rit van het tweede Tourweekend van 2019. Het halve peloton leek mee te willen in de vroege vlucht - en toen het stof was neergedwarreld bleken zowel Romain Bardet als Nairo Quintana - de verliezers van gisteren - mee te zijn. Net als die Kleine Gejinxte trouwens - die altijd goed is als zijn broer dat eigenlijk zou moeten zijn. Op de slotklim loste hij zijn laatst overgebleven medevluchter Simon Geschke - alsof de ketonen deze week in de aanbieding waren bij de Marks & Spencer. En in de achtergrond ontstond een Spel Zonder Grenzen met de klassementsrenners - waar eigenlijk alleen Pinot bij machte bleek om écht verschil te maken. We gaan richting TVM-mosselparty met zes kandidaten voor de eindzege, waaronder een Vierkant uit Brabant. Een of zes voor een opvolger van Das Joop en Der Jan - een mens zou om minder 'Achiel mijn pillen' roepen. Vooralsnog blijven we kalm, leven we van dag tot dag - en benoemen we rustig, heel beheerst, sans gêne, sans rancune

Daar zijn ze dan - de échte bergen. In een normale Tour de France hadden we naar dit moment al een dikke week uitgekeken, maar in die van 2019 werden we er zelfs een tikkie door verrast. Het beviel eigenlijk nog wel, dat vlakke, een heuveltje zo nu en dan, een mooie vlucht hier of daar, het lead-out treintje van Jumbo Visma sleurend op kop. De eerste Pyreneeënrit stelde misschien zelfs een beetje teleur - ook al zaten er liefst vier Vrienden van de Show in de Ontsnapping van de Dag. Een echte vriendengroep - al waaiden ze er allemaal af toen de mannen van Mitchelton-Scott er een slinger aan gaven. Die Kleine Gejinxte achterhaalde zijn ploeggenoot Matteo Trentin, kreeg gezelschap van twee anderen - en lostte prompt zijn ploeggenoot. Gelukkig voor hem bleken de Heren Bilbao en Mühlberger - kassa 2 alstublieft - zelf ook niet bepaald in een ketel Koersvernuft gevallen bij hun geboorte - en kon hij ze in de kortste sprint ter wereld een krap metertje voor blijven. No worries en de bloemen voor Simon Yates. Of was

Hadden we staarten, dan zouden we dezer dagen permanent kwispelen, om maar eens een groot filosoof uit Amsterdam-Oost vrijelijk te citeren. Want mince alors, wat worden we verwend, in deze Tour de France. Op vrijdag pakte Dylan Groenewegen dan toch éindelijk zijn eerste ritzege - en op zaterdag zagen we een van de indrukwekkendste solo's sinds Slash in November Rain, toen Thomas de Gendt eerst Alessandro de Marchi lostte op een helling - en toen Pinot en Alaphilippe van zich afhield op weg naar de streep. En vandaag konden we bíjna, bíjna alwéér een overwinning van een Vriend van de Show op ons conto bijschrijven, toen Je Boy Tiesj met Nicholas Roche demarreerde na een lange dag in de vroege vlucht. Maar dommage, paté de cacahuette - want Roche lostte - Daryl Impey kwam terug - en we weten allemaal dat die kan Sprinten als Satan. Tiesj ging nog wel aan - de Zuidafrikaan counterde - en Je Boy gaf zich gewonnen. Baie geluk met die oorwinning, Daryl Impey. Maar we balen wel een beetje.Als luisteraar van De Rode

Op 16 kilometer van de streep op La Planche des Belles Filles moest Tejay van Garderen de groep laten gaan - en daarmee loste hij traditiegetrouw het startschot voor de start van de Tour van de klassementsrenners. Een etappe die werd ingeleid door Ciccone en de Zeven Belgen - waardoor de toch al emotionele dag van Michel en José werd ge-upgrade naar full-frontal-sentimenteel en turbo-nationalistisch. Het zij ze vergeven - na al dat Nederlandse geweld van afgelopen weekend is het leuk dat de Zuidelijke Vrienden van de Show ook eens wat te vieren hebben. Van De Gendt tot Wellens tot Meurisse - een voor een moesten ze vervolgens passen - maar op het laatste grindpad richting springplank bleek de op twee-na-leukste Dylan van het peloton ten lange lesten tóch sterker dan Giulio 'La Isla Bonita' Ciccone, die overigens een keurig geel truitje overhield aan zijn eigen avontuur. Als eerste over de streep echter, de mooiste zege uit zijn carrière en geen gechagrijn bij Bahrein: Dylan Teuns.Als luisteraar van De Rode La

De winnaar van de openingsrit in Brussel ÉN DE GELETRUIDRAGER ÉN DE GROENE TRUIDRAGER ÉN A STAR IS BORN ÉN LOVE LIFTS US UP WHERE WE BELONG ÉN nou ja… Mike Teunissen! Mike Teunissen! Mike Teunissen!De Rode Lantaarn stond vandaag geposteerd op 250 meter van de meet bij het Kasteel van Laken in Brussel. Voor ons - een groot scherm waarop we de laatste kilometers konden volgen. 'Komaan Dylan,' riep iemand, vol verwachting. 'Hij zit wel flink ingesloten,' zei iemand anders. Drie seconden later lag Groenewegen op het asfalt - en greep het Hollandse smaldeel in de berm en masse en vol ontzetting naar het hoofd. Daar ging de droom, van ritwinst in de eerste etappe - en het eerste geel sinds Erik Breukink, dertig jaar geleden. Maar wielrennen vindt altijd nieuwe manieren om je te verrassen. Want er was eens een Vriend van de Show - en die zou dus eigenlijk de lead-out doen van Dylan Groenewegen - en dan op 200 meter van de meet naar rechts sturen en uitbollen. Maar ja, zonder Groenewegen… ging eerst Colbrelli aan, en

De Tour van 2019 heeft dan wel geen proloog, het verhaal van de Tour van 2019 heeft er twee. De eerste speelt zich af in de uren voor de openingstijdrit van de Dauphiné. Chris Froome rijdt er - op z'n chique Pinarello-tijdritfiets - en ergert zich aan een druppeltje dat aan zijn neus hangt. Heel even haalt hij zijn hand van het stuur, een stoot wind blaast hem uit balans - en luttele momenten later ligt hij stil en gebroken tegen een Franse muur. Weg droom, nummer 1. De tweede proloog speelt zich af in de auto van Kanne naar La Plagne. Tom Dumoulin voelde aan de knie die maar niet helen wilde - na de val die zijn Giro-droom had versjteerd. Hij stuurde de auto richting afrit - en probeerde ten slotte nog één keer de kluwen aan gedachten van twijfel en hoop te ontwarren die in zijn hoofd hadden postgevat. Nog één keer diep ademhalen - en dan vier woorden tikken in de WhatsApp: dit. wordt. hem. niet. Verzenden. Weg droom, nummer 2. Maar waar twee dromen stierven - werden er een heleboel geboren. Die van Bernal e

Daar was Cees Bol opeens, in Nokere Koerse. We zaten nog een beetje beduusd achter onze streampjes - want de val van Mathieu van der Poel op de kasseitjes leek in eerste instantie een zware - en dachten vervolgens aan een Duits Duel tussen Pascal Ackermann en Max Walscheid. Maar toen het stof was opgetrokken, de winnende Duitser zijn helm afzette en vol in beeld werd genomen door de camera, bleek het ineens... ónze Cees Bol, uit óns Zaandam, die zijn hele Team Sunweb een zucht van verlichting deed slaken met een eerste échte zege van het seizoen. Om dat kunstje later - eerst in Californië tegen Sagan, toen in Noorwegen tegen Kristoff - nog maar eens fijntjes te herhalen. Drie zeges al - de helft van het totaal bij Sunweb dit jaar - en 's mans eerste profseizoen is nog niet eens halverwege. We hebben er weer eentje, heet dat dan!Wil je meedoen aan onze Tourpool? Kijk op hetiskoers.nl/tour.Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Willem Dudok en Jonne Seriese - met als speciale gast Oliver Naesen - en w

De Rode Lantaarn brengt je soms op plekken waarvan je het bestaan niet kende. Zo toerden we vandaag richting Wanzele, voor een Special met Oliver Naesen. De ‘heerlijkheid’ Wanzele zelfs, volgens Wikipedia, In 1537 door keizer Karel V verkocht aan Adriaan Bette van het huis Bette. Die Bettes zijn er al lang en breed vertrokken - al prijkt boven de kerkdeur van de lokale Sint Bavokerk nog immer hun wapenschild - en Wanzele zelf groeide de afgelopen decennia vooral uit tot een Wielerheerlijkheid. Met dank aan - bijvoorbeeld - fietsclub de Wanzeelse Wieler Wonderen - en Wanzeel Koerse - traditiegetrouw de eerste Vlaamse kermiskoers van het voorjaar. Maar vooral ook - met dank aan de wieleradel die er heden ten dage domicilie houdt. Des Herens erelijst dit jaar: zevende in Vlaanderen, derde in Gent Wevelgem, tweede in Milaan San Remo. En momenteel: in voorbereiding om l'espoir Français Romain Bardet te helpen aan een podiumplek in de Tour de France. Wat zou er eigenlijk op het wapenschild van het Huis-Naesen moete

In het Amfitheater van Verona kwam vandaag de 102e Giro d'Italia ten einde. De eindzege van Richard Carapaz kwam niet meer in gevaar - dus heel Ecuador huilt roze tranen van vreugde. Bij ons overheersten vooral Wat-Als-vragen. Wát als Roglic en Nibali Ritchie níet zoveel gratis tijd hadden gegund, in de rit naar Lago Serrù? Wat als Salvatore Puccio níet achterom had gekeken, in rit 4 - en Tom Dumoulin gewoon nog had meegefietst in week 2 en 3? Maar ja, as is verbrande turf - en weten zullen we het nooit. Wat we wel weten - is dat Chad Haga niet alleen goede koffie kan zetten, maar ook een aardig eindje kan tijdrijden. Wat heet. Op de slotdag van de Giro redde hij de meubelen voor het geplaagde Team Sunweb - en boekte hij zijn eerste profzege OOIT.In de Grote Nabeschouwing bespreken we de ups, de downs, de blunders en de meesterzetten in deze Giro. Conclusie: we hebben ons - ondanks de #diroditalia - echt te weinig vermaakt.Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Willem Dudok, Jonne Seriese en Tim de Gier

De Giro zit middenin de bergen - wij zitten in het NH Hotel Maastricht, wat op dit moment tjokvol wielrenners zit. Hier is morgen de Klim Classic, een prachtige klimklassieker voor amateurs én een handjevol profs vol onverwachte wendingen. In de Giro dachten ze: welja, we gaan gewoon even 150 kilometer over regionale snelwegen fietsen. Het vuurwerk bleef lang uit vandaag, maar kwam toch op gang op de laatste beklimming. Landa moet weer knechten, dus fietst uit pure afgunst weer keihard de berg op. Hell hath no fury like Mikel Landa scorned, heet dat dan. Maar voorin was een opvallende Fransman de finish al gepasseerd. Een steengoede dagwinnaar met een steengoede naam: Nans Peters.We bespreken het met onze eerste liefde Timo Roosen - de Rode Lantaarn van onze en zijn debuuttour in 2016. Inmiddels is Timo een zeer gewaardeerd lid van de sprinttrein van Dylan Groenewegen - en ontwikkelt 'ie ook z'n eigen skills meer en meer. Met Timo bespreken we de stand van zaken in de Giro en de kansen van Turboprimoz. Maar w

Na een ellenlange aanloop lijkt het serieuze deel van de Giro dan toch eíndelijk begonnen. Vrijdag en zaterdag zagen we de eerste échte bergen - vandaag reden we een halve Ronde van Lombardije. De ouverture was voor Nibbels en Rogliç, die elkaar haast kapotsurplasten op een berg en zo de Mobbistars weer in koers lieten komen. Richard Carapaz maakte op zaterdag nóg meer indruk, door het roze én de etappezege te pakken in Courmayeur. Maar het slotstuk van het weekend zette de toon voor de rest van de Giro. Rogliç kreeg pech, moest door op de driewieler van De Schoonzoon en crashte prompt in de vangrail in de afdaling naar Como. Nibbels de Haai rook bloed - Ritchie was bij de pinken - en de cast voor de traditiegetrouwe knotsgekke derde week is bekend. Oh ja, ondertussen verdiende Mattia Cattaneo nog zijn contract bij Astana volgend jaar - want met zo'n Uran-sprintje weet onze Kazakse Vriend van de Show natuurlijk wel raad.Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Willem Dudok, Jonne Seriese en Tim de Gier - e

2 cities and a thousand breaks. Tim en Tom Coronel die het leven tot een levende hel maken terwijl Promovendum met een bak vol valse sentimenten wielerminnend Nederland op het hart drukt om van elke dag een festival te maken. Al moest ik kiezen tussen een chemische castratie en Promovendum dan nog zou ik het wel weten… De parcoursbouwer van de Giro had ook weinig boodschap aan deze reclame. Waar normaal gesproken de Giro elke dag een festival is, wil het pilletje dit jaar maar niet in slaan. Lange etappes, geen berg te zien en na de bever waren een haas en een hert vandaag lange tijd de Kroon van de etappe. Wij houden van de saaiheid die de koers eigen is maar man wat snakken we naar morgen. Eindelijk wat echt relief onder de wielen dus laten we hopen dat het Grande Casino waar Roglic over sprak morgen echt tot ontbolstering komt. Tussen alle reclames door verrees vandaag de eennakleinste man langzaam aan de horizon van de Po vlakte. Alhoewel, langzaam kunnen we hem niet noemen. Met zijn tong tegen zijn voorw

Laten we het maar eerlijk zeggen: we vonden het maar een matige eerste week van de Giro. De druilerige weersomstandigheden, de ellenlange etappes waarin weinig tot niks gebeurde, de #abanTom - het stond nogal in schril contrast met de doldrieste Yates en het schitterende spektakel van vorig jaar. Maar goed: we hadden van tevoren al gewaarschuwd: deze Giro is EXTREEM backloaded. Gelukkig hebben we sinds vandaag een nieuwe Nederlander om voor te juichen. Het Tijdperk reed op weg naar San Marino de tijdrit van zijn leven - en is nu Een Man Om Serieus Rekening Mee Te Houden voor het podium. Aan d’n Primoz - of ROGLIK, volgens runner-up Victor Campenaerts - viel wederom weinig te doen en dus is het vanavond wederom feest bij de Hare Visma’s. It’s his to lose, heet dat dan.Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Willem Dudok, Jonne Seriese en Tim de Gier - en wordt mede mogelijk gemaakt door Scorito, Canyon*, Hetiskoers.nl en Dag en Nacht Media. De titelmuziek is van de Swing Ninja’s.&n

Nog geen week onderweg en de Giro kan de prullenbak alweer in. Een of andere knakenraper van Ineos zag waarschijnlijk een stukje wegwerpplastic in de berm en was daar zo van onder de indruk dat hij even het noorden kwijt was. En velen met hem. Aanvankelijk leek er niks aan de hand maar in de daaropvolgende chaos was er 1 grote afwezige. Tom Dumoulin. Niet veel later zagen we een rood shirtje met een rode knie. Toch gevallen. Klassement naar de Squalos en toen de volgende dag bleek dat kracht zetten onmogelijk was ook de rest van zijn Giro. Maar niet gevreesd, in de auto ging het alweer over zijn reis naar Nepal en als Tom kan schakelen dan kunnen wij dat ook. De Giro wacht op niemand, behalve dan op de 400 reclamebreaks maar dat geheel ter zijde, en wij kijken verder. Naar het Tijdperk en naar Ome Sam die vandaag zijn klassement terug kaapte. En natuurlijk naar de man die het op een akkoordje gooide met de Valerio Conti. Jij de trui, ik de etappe. een klassiek een tweetje. Felicitatione Fausto Masnada. Wil je

Met de start van de Giro is het ronde-seizoen officieel begonnen. De mooiste tijd van het jaar, volgens Tim. Bij het zien van de schans van de openingstijdrit maakte ons hart een sprongetje. En wat blijkt? Er reed iemand in het peloton wiens hart ook een sprongetje maakte bij het zien van een schans. Nee wacht, deze Giro gaan we niéuwe verhalen maken. We zijn pas twee dagen bezig - en het mooiste en zwaarste gaat nog komen. Maar het openingssalvo en het eerste heldenverhaal zijn voor onze favoriete Sloveen, die werkelijk als een beest door Bologna scheurde. De eerste rozetruidrager van 2019 - en de winnaar van het openingsweekend: Primoz Roglic!Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Willem Dudok, Jonne Seriese en Tim de Gier - en wordt mede mogelijk gemaakt door Scorito, Canyon, Hetiskoers.nl en Dag en Nacht Media. De titelmuziek is van de Swing Ninja’s. Abonneren op de Rode Lantaarn kan bijvoorbeeld via iTunes – waar je ook - wel doen hoor! - een recensie kunt achterla